روز يکشنبه 26 فوريه به مناسبت بزرگداشت خاطره تابناک مجاهد قهرمان حجت زمانی که در روز 18 بهمن و در آستانه عاشورای حسينی و عاشورای مجاهدين توسط دژخيمان حاکم بر ميهنمان ايران به دار شقاوت آويخته شد، مراسمی با حضور هواداران مقاومت در هتل تاج محل در مونترال - كانادا برگزار شد.

مراسم ابتدا با خواندن دستجمعی سرود ميهن شهيدان آغاز شد. سپس آقای شيرازی در سخنانی گفت: " امروز برای بزرگداشت گلی ديگر از گلستان شهدای گرانقدر مقاومت سرفراز مردم ايران جمع شده ايم. شهيد سرافراز و پايدار، حجت زمانی که با مقاومت خود داغ ننگ ديگری بر پيشانی آخوندهای دين فروش حاکم بر ايران گذاشت و حجت زمانه شد.

به راستی که چنين شهادتهايی قلب هر انسان شرافتمند را به درد می آورد. بسيار او را تحت فشار و شکنجه گذاشتند که يک چيز بگويد: بگويد توبه کردم و عفو نامه بنويسد.

بخصوص برای ما سخن گفتن از او از اين راه دور بس دشوار است اما با پوست و خونمان حس می کنيم که چطور خون حجت سدهايی را در دل ارتجاع شکست، چگونه در دل خود خشم و کين مقدس انقلابی عليه سردمداران پليد رژيم آخوندی را بارور کرد و همبستگی ملی به معنای عميق و واقعی آن را برای سرنگونی رژيم آخوندی احيا کرد.

بگذاريد اول از خانواده زجر کشيده و داغ ديده اش شروع کنيم که دو برادر ديگر حجت، فلاح و پهلوان خزعل را پيش از اين فديه رهايی مردم ايران کرده بودند."

وی سپس نامه خانواده حجت را قرائت کرد. آنگاه در ادامه صحبت بخشهايی از نامه های همبندان حجت که از داخل زندان از ايران در تجليل از مقام والای حجت نوشته اند را خواند. يکی از همبندان حجت که مدتی را با او در زندان سپری کرده بود نوشته بود: " حجت زمانی افتاده بود.در اين خاک کهن ريشه داشت وآن را با خون خود وبرادرانش آبياری کرد.

شش ماه با او زندگی کردم .در راهروی بند آن چنان قدم برمی داشت که هم بندانش چه سياسی وچه عادی ،هيبتش را احساس کرده وبه اواحترام می گذاشتند ،هيبتی ذاتی ونه ظاهری.

او مغرور نبود وريا نياموخته بود."

در ادامه برنامه فيلمی به مناسبت شهادت حجت قهرمان پخش شد. در بخشهايی از اين فيلم پيام مسئول اول سازمان مجاهدين خواهر مجاهد صديقه حسينی به مناسبت شهادت او در مراسمی که در اشرف به اين مناسبت برگزار شده بود پخش شد.

سپس آقای جوانمردی، يکی از زندانيان سياسی سابق که مدتی را در اوين گذرانده بود چکيده ای از شکنجه هايی را که رژيم روی زندانيان اعمال می کند بيان کرد. او گفت زير اعدام بودن يکی از سخت ترين شکنجه های روحی است و در خاطره ای به دو برادر 20 و 24 ساله اشاره کرد که زير حکم اعدام بودند ولی رژيم می گفت توبه نامه بنويسيد تا زودتر حکمتان را بدهيم! آنها تا به آخر مقاومت کردند و رژيم آنها را نهايتا اعدام کرد. او گفت ولی سخن گفتن درباره شهيدی نظير حجت با چنين مرتبتی کار راحتی نيست. زيرا او در اين مقطع چنان همبستگی در بين همه اقشار و زندانيان ايجاد کرد که فی الواقع بی نظير بوده است.

پس از سخنان آقای جوانمردی، برنامه با خواندن دستجمعی سرود قسم و تجديد عهد با راه و آرمان حجت به پايان رسيد.